Oddanie Bogu swojego umysłu jest jednym z kluczy do prowadzenia zwycięskiego życia chrześcijańskiego. Wyprowadza człowieka z cielesnego życia zdominowanego przez zmysłowość, grzech, bezbożne pragnienia i lęk. Przydaje mu sojusznika i sprzymierzeńca w postaci jego własnej duszy, która przestaje być jego wrogiem, a zaczyna być współpracownikiem; działa ramię w ramię z jego na nowo stworzonym duchem wypełnionym Duchem Świętym.

Boże Słowo bardzo wiele mówi o właściwym i niewłaściwym sposobie myślenia, a tym samym o Bożym i bezbożnym sposobie myślenia. Przykładowo, gdy w naszych współczesnych przekładach Biblii czytasz takie sformułowania, jak: „Jak mniemacie?”, „Jak się wam wydaje?”, „Co sądzicie?”, „Co się wam zdaje?”, „Jak uważacie?”, „Co uważacie?” i tym podobne, w języku greckim brzmią ono jednakowo, czyli: „Co myślicie?” lub „Jak myślicie?”.
Natomiast słowa: „Upamiętanie, pokuta” lub: „Upamiętajcie się, pokutujcie”, dosłownie tłumaczy się: „Zmiana myślenia”, czy odpowiednio: „Zmieńcie myślenie”. Niektóre ze współczesnych przekładów Biblii tak też te słowa interpretują (np. Nowa Biblia Gdańska). Grzesznicy potrzebują przede wszystkim nawrócenia (powtórnego narodzenia). Tymczasem wierzący niejednokrotnie wymagają upamiętania i pokuty – zmiany starego bezbożnego sposobu myślenia na myślenie według Boga.