Podstawowe nauki religii chrześcijańskiej

Institutio christianae religionis

Księga III

Rozdział XX

Od Redakcji

Spotykamy się dziś przy lekturze fragmentu z dużego, i wciąż nieodkrytego w znacznej mierze przez polskiego czytelnika, dorobku Jana Kalwina. Nazywany „Arystotelesem Reformacji” Kalwin to postać dziś raczej traktowana w kategoriach historycznych i postrzegana głównie jako „ten drugi” po Marcinie Lutrze - patriarcha reformacji. Tak przedstawiany, Kalwin bywa albo przeceniany lub przeciwnie, niedoceniany i spychany w zapomnienie. Dla wielu jest tylko encyklopedycznym hasłem, choć położył mocny fundament dla całej naszej, obecnej teologii. Dlatego jego myśl odżywa głównie w dyskusjach teologicznych, a sam Kalwin nie jest dziś czytany z uwagą, dyskutanci zaś skupiają się zaledwie na kilku, najistotniejszych aspektach jego nauczania. Pozostawia się go teologom i historykom, nie zauważając, co również wynika z braku dostępności jego pism w języku polskim, że poruszał i sięgał po ważne i praktyczne w życiu każdego chrześcijanina tematy. Przedstawiał je przy tym w sposób bardzo systematyczny i dogłębny, zawsze mocno opierając się na Słowie Bożym. Zatem mimo dość stereotypowego postrzegania i wyciągania z jego dorobku ledwie kilku, i to najczęściej tych kontrowersyjnych cząstek, dziś chcemy rzucić nieco światła na nieznane dotąd polskiemu czytelnikowi nauczanie Kalwina na temat modlitwy. Czytając pracę Kalwina, może nie dowiesz się czegoś, czego nie wiedziałeś, ale znajdziesz pytania i odpowiedzi, zasady i reguły, które - jak zobaczysz - mogą pomóc w zbudowaniu czy też odbudowaniu solidnego fundamentu dla Twojego życia modlitewnego. Kalwin dla współczesnego czytelnika nie jest łatwy w odbiorze, ale prowadzi swoją myśl zawsze pewnie i z zamiarem pokazania pełni tego, o czym pisze. Pomijając zatem wszelkie uprzedzenia czy spory doktrynalno - teologiczne, pochylmy się nad fragmentem spuścizny Jana Kalwina.