Listy Jana stanowią szczególną część Nowego Testamentu, gdyż ukazują naturę Bożego życia w wierzących ludziach. Już w czasach pisania tych listów przez Jana było wiele nauk, jak gnostycyzm, które zaprzeczały możliwości posiadania życia wiecznego przez zwykłych ludzi. Uważali oni, że do takiego życia można było dojść jedynie przez wzniosłe poznanie. Apostoł utwierdza jednak swoich adresatów, których traktuje jako rodzinę Bożą, że mieli oni życie wieczne przez wiarę w Syna Bożego i pokazuje w I Liście cechy tego życia.

Drugi List przedstawia czytelnikowi na przykładzie zwykłej rodziny składającej się z wierzącej kobiety i jej dzieci, że jest miłość jako cecha dzieci Bożych, ale ona musi być chroniona prawdą i ostrzega przed antychrystami. List ten jest też pięknym przykładem pasterskiej służby wśród wierzących.

Trzeci List ukazuje z kolei prawdę Bożego życia i służbę dla niej, ale akcentuje przy tym konieczność miłości, której brak może prowadzić do stronniczego zachowania pozbawionego usposobienia Chrystusa.