W swojej formie, symbolice, zamierzeniu i znaczeniu księga Objawienia jest piękna ponad wyraz. Gdzie, w całej literaturze, znajdujemy cokolwiek, co przewyższa majestatyczny opis Syna Człowieczego, przechadzającego się pomiędzy siedmioma złotymi świecznikami, czy malowniczy portret Chrystusa, Wiernego i Prawdziwego, zmierzającego ku zwycięstwu, siedzącego na białym koniu, odzianego w szatę skropioną krwią, za którym podążają zastępy niebieskie? Gdzie, znowu, odnajdziemy ostrzejszy kontrast niż ten pomiędzy sądem nad Babilonem z jednej strony, a radością Złotego Jeruzalem z drugiej? I gdzie tron w niebie oraz błogostan niebiańskiego życia są odmalowane w sposób bardziej urzekający pokojem i prosty, a jednak piękny w swojej prostocie? Jakież bogactwo pociechy, jakiż wgląd w przyszłość, a ponad wszystko, jakież odkrywanie Bożej miłości, zawierają słowa proroctwa tej księgi!

Ogólnie mówiąc, celem księgi Objawienia jest niesienie pociechy, toczącemu bój Kościołowi, w zmaganiach z siłami zła. Apokalipsa pełna jest słów wsparcia i pocieszenia dla prześladowanych i cierpiących chrześcijan. Im dane jest zapewnienie, że Bóg widzi ich łzy, ich modlitwy mają wpływ na bieg wypadków w świecie, ich śmierć jest droga w Jego oczach. Ich ostateczne zwycięstwo jest zapewnione, ich krew będzie pomszczona, ich Chrystus żyje i króluje na wieki wieków. On rządzi światem w interesie swojego Kościoła. On przychodzi powtórnie, by zabrać swój lud do siebie na "wesele Baranka" i żyć z nim na wieki w odrodzonym świecie.