John Flavel urodził się w 1628 roku w Bromsgrove w hrabstwie Worcestershire. Był synem duchownego Richarda Flavela, który podczas Wielkiej Zarazy w 1665 roku zmarł w więzieniu, gdzie przebywał z powodu swego nonkonformizmu. John Flavel lekcje religi pobierał u ojca, a dalsze kształcenie odbywał w University College w Oksfordzie jako student bez prawa do stypendium. W trakcie nauki "gorliwie przykładał się do studiów". W 1650 roku został ordy- nowany przez kolegium prezbiterów w Salisbury. Osiedlił się w Diptford, gdzie doskonalił swe liczne talenty.

W 1656 roku Flavel przyjął zaproszenie do pełnienia służby duszpasterskiej w Dartmouth, dobrze prosperującym mieście portowym. Chociaż otrzymywał tam mniejsze wynagrodzenie, jednak jego służba duszpasterska była bardziej owocna- wiele osób nawróciło się. Jeden z parafian tak opisal Flavela: "mógłbym wiele powiedzieć, ale i tak nie byłoby to wystarczające, o wspaniałości jego kazań, o ich aktualnej, odpowiedniej i duchowej treści, o klarownym wyjaśnianiu Pisma Świętego, o jego metodzie przemawiania, o oryginalnej i naturalnej dedukcji, przekonywującej argumentacji, jasnych i przekonywjących dowodach, o zgłębiających serce przykładach zastosowania doktryny, a także o jego niekrępującym wsparciu dla strapionych w sumieniu. Człowiek musi mieć bardzo słabą głowę, albo bardzo twarde serce, bądź obie te rzeczy naraz, aby siedzieć nieporuszony podczas jego usługi". Flavel został usunięty z parafii w 1662 roku za niepodporządkowanie się wymogom Ustawy o ujednoliceniu, jednak nadal odbywał potajemne nabożeństwa z udziałem swoich wiernych. Czasami szczególnie w dniach postu i uniżenia - wygłaszał kazania w lasach. Raz pojechał konno w przebraniu kobiety na tajne nabożeństwo, na którym wygłosił kazanie i udzielił chrztu. Innym razem, kiedy ścigały go wła- dze, wskoczył konno do morza i przepłynął przez skalisty odcinek do Slapton Sands, unikając w ten sposób aresztowania.

W 1665 roku, kiedy weszła w życie Ustawa o pięciu milach, Flavel przeprowadził się do Slapton, miejscowości położonej w odległości ponad pięciu mil od jego dawnej parafii i stamtąd usługiwał wielu wiernym ze swojego zgromadzenia. Wygłaszał kazania w innych, niezwykłych miejscach - na wyspie Salstone Rock, położonej w estuarium Salcombe, która podczas przypływu była zalana wodą. Na tej wysepce członkowie zgromadzenia trwali w pobożnych zgromadzeniach, dopóki przypływ nie wyganiał ich do łodzi".

Pod koniec lat 70-tych i na początku 80-tych XVII wieku Flavel wykonywał swoją służbę duszpasterską głównie piórem. W tym okresie opublikował co najmniej dziewięć książek.

Swoje cztery ostatnie lata publicznej służby kaznodziejskiej rozpoczął od serii kazań na temat następującego wersetu z Księgi Objawienia: "oto stoję u drzwi i kołaczę" (Obj 3,20). Kazania te okazały się dużym błogosławieństwem dla słuchaczy. 6 czerwca 1691 roku, podczas wizyty w Exeter, dokąd udał się w celu wygłoszenia kazania, doznał wylewu krwi i tego samego wieczora zmart, przeżywszy 63 lata. Jego ostatnie słowa brzmiały: "wiem, że będzie ze mną dobrze". Flavel był pokornym, pobożnym i wykształconym duchownym.Wiele czasu spędzał w swym gabinecie i na modlitwie.

Zaczerpnięto z JR Beeke, R.J.Pederson, Purytanie, Instytut Tolle Lege, Warszawa, 2010, str 197-200