Confessio Londinensis było nie tylko dokumentem określającym cechy zdrowego Kościoła Chrystusowego, napisanym na potrzeby kilku parafii. Stanowiło przede wszystkim wyraz troski duszpasterskiej. Pisząc to wyznanie wiary, Łaski miał na celu ochronę swoich wiernych przed osobami, które chciały przemycić poglądy niebiblijne, radykalne i nieortodoksyjne. Jest to najstarsze wyznanie ewangelickie w języku holenderskim. Dzieło polskiego reformatora wywarło ogromny wpływ na Kościół reformowany w całej Europie.

Zakładając Kościoły londyńskie, Jan Łaski wykorzystał swoje dotychczasowe doświadczenie w tym zakresie oraz wiedzę teologiczną. W londyńskim życiu kościelnym polski reformator kładł nacisk na doktrynę Kościoła oraz na praktykowanie jej w codziennym życiu. W myśl powyższego Łaski wydał Londyńskie wyznanie wiary (Confessio Londinensis), księga miała być kompendium doktrynalnym, rozprawą teologiczno-dogmatyczną, nauczającą prawd biblijnych w zakresie chrystologii oraz eklezjologii. To właśnie na podstawie wyznania wiary w te prawdy, i po uprzednim podpisaniu konfesji, kandydaci na członków w Kościołach cudzoziemskich (konfirmanci) mogli przystąpić do Kościoła.