[...] rozdwojenie w mentalności chrześcijańskiej, czy to obecne w protestantyzmie ewangelikalnym, czy wśród innych odłamów, zdaje się być całkowicie obce nauczaniu Nowego Testamentu. Apostołowie, podobnie jak sam Chrystus, mieli wiele do powiedzenia na temat pewnego napięcia, które istnieje w życiu chrześcijańskim, pewnego napięcia między ciałem a duchem, między obecnymi obowiązkami a przyszłą chwałą. Przedstawiali jednak obraz ludzi, którzy prowadzą przed Bogiem jedno życie, a nie dwa czy więcej żyć, stojących w sprzeczności ze sobą. Wydawali się być w stanie utrzymać równowagę między "wertykalnym" i "horyzontalnym" wymiarem życia i całkowicie uniknąć myślenia we wcześniej wspomniany sposób. Ta książka próbuje zaoferować drogę wyjścia, uzdrowienie tego rozdwojenia i wyprostowanie tej niezrównoważonej postawy wobec służby, która jest częściowo przyczyną, częściowo zaś skutkiem owego rozdwojenia. Jeśli chcemy rozważyć odpowiedzialność ciążącą na chrześcijanach, musimy rozpocząć od tego, od czego rozpoczyna Nowy Testament – od dzieła, jakiego dokonuje Boża łaska przez Chrystusa w życiu poszczególnych jednostek. W samym sercu prawdziwego doświadczenia chrześcijańskiego i ciążącej na nas odpowiedzialności znajduje się poselstwo chrześcijańskie, oferujące nowe życie ludziom, którzy inaczej są martwi przed Bogiem – nowe życie, które po pierwsze wymaga pojednania z Bogiem przez Chrystusa, następnie zaś odnawiającego i uświęcającego wpływu Ducha Chrystusowego. Należy podkreślić, że wszelkie wysiłki zmierzające do przezwyciężenia tego rozdwojenia, tej duchowej schizofrenii, do ponownego zintegrowania myślenia i działania chrześcijan, w pewnym sensie nigdy nie powinny posunąć się dalej. Nie wolno nam tracić z oczu podstawowej więzi z Bogiem.