Oto wielka rewolucja i zwyczajna codzienność. Niezwykle sugestywna i wciągająca opowieść o ludziach uwikłanych w wielką historię. Galeria nietuzinkowych postaci, wśród których każda ma swoje prawa, argumenty i powody, by ją zrozumieć i trzymać jej stronę. Żywy obraz Warszawy przełomu XIX i XX wieku, w której historia, dziejąca się na oczach bohaterów, komplikuje tory ich życia, dokładając (nieprzewidziane) brzemię konsekwencji ich działań (nawet tych podjętych wskutek zimnej kalkulacji). Wszystko to polane jest sosem bogatych zmysłowych doznań (smaków, zapachów, dźwięków). Utkane literacko ze szczegółów i skrawków życia i relacji – tak innych zdaje się od tego, czego często (niestety) doświadczamy dzisiaj.

Faktografia powieści, zakochanej w Warszawie od zawsze autorki, to szczegółowe opisy topografii dzisiejszej stolicy Polski, szerokie ujęcie historyczne, socjologiczne i kulturowe. Barwni bohaterowie – ci o pięknych humanistycznych ideach, ale i ci, dla których liczy się wyłącznie pieniądz, chwila, własne potrzeby i żądze – to Polska przełomu wieków – pełna sprzeczności – tolerancji i zawiści, heroicznej walki o sprawy wspólne i egoistycznej bitwy wyłącznie o swoje. To również klasyczny konflikt pomiędzy pokoleniami, gdy młodość utkana z wielkich szlachetnych idei stoi w opozycji do zimnej i rozsądnej kalkulacji starszych doświadczonych pokoleń. I gdy paradoksalnie historia wyborów rodziców zatacza koło w życiach ich dzieci.

Szczera prawda i cyniczna gra, które współistnieją na kartach powieści Mai Jaszewskiej, oferują czytelnikowi wyjątkowo porywającą lekturę. Rodząca się między głównymi bohaterami miłość musi stanąć do walki o siebie z wielką historią, która nie ma żadnych skrupułów nad pionkami w jednej tylko przecież ze swoich gier. Niezłomność charakterów, podziw dla bohaterów za szczerość ich postaw i działań niesie nadzieję i siłę – również dla nas dziś – czytelników żyjących w XXI wieku – tak różnym od tamtych wypełnionych fermentem społecznym i historycznym czasów (jeżeli tak naprawdę jest).