Moje życie składało się głównie z zamkniętych drzwi. Co gorsza, miałem wrażenie, że najpierw były otwarte, przyjazne, zapraszające… Gdy już uwierzyłem, że to są moje drzwi, za którymi czeka mnie świetlana przyszłość, wtedy te drzwi brutalnie zamknęły się, waląc mnie w nos.

„Ławka” Sławomira J. Sikory to powieść o spotkaniu dwóch mężczyzn, między którymi rodzi się wyjątkowa przyjaźń. W jej tle toczą się relacje rodzinne, odbywają biegi, dzieją się duchowe przełomy i rozkwita miłość. A wszystko zaczyna się na szczecińskiej ławce z widokiem na Łasztownię.

Autor jest teologiem i duchownym luterańskim, a także maratończykiem oraz organizatorem Ekumenicznych Biegów Charytatywnych w Szczecinie. Debiutował w 2014 roku tomikiem poezji „Myśli w biegu”. W swojej powieści inspiruje do przemyśleń nad własną historią życia i w przyjazny sposób zaprasza na metaforyczną ławkę, gdzie jest czas i są warunki, żeby spotkać się i słuchać drugiego. Jak napisał we wstępie do książki: „Bohaterowi książki podarowałem trochę z mojego życia. Mamy podobne ulubione potrawy, słuchamy tej samej muzyki, nawet nosi moje niedoszłe imię. Na szczęście Sebastian to nie ja, a cała fabuła jego życia jest fikcją. Jeśli pozwoliłem przeżyć mu „coś mojego”, to tylko i wyłącznie na jego sposób”.