Historia Izraela ma charakter zarówno poznawczy jak i pouczający. Czytając Pismo Święte sięgamy w daleką przeszłość, śledzimy historię tego szczególnego narodu, jego wzloty i upadki. Pamiętam jak w czasie wczesnej młodości rozczytywałem się w historiach Starego Testamentu, obliczałem lata panowania różnych królów, których obrazy pozostały w pamięci na całe życie. Historie biblijne są wszystkim nam tak bliskie. Możemy się nawet dziwić, że tamci ludzie byli tak bardzo podobni do nas, albo my jesteśmy tak bardzo podobni do nich.
Prorok Eliasz był postacią wyjątkowym blaskiem. Jakub w swoim Liście pisze, że “Eliasz był człowiekiem podobnym do nas” (5,17). Miał swoje wzloty i upadki. Ale był człowiekiem modlitwy i “pełen gorliwości wobec Pana” (1 Król. 19,10). Zawsze polegał na słowie Pana, któremu bezgranicznie ufał. Szczególnej niezwykłości nabiera fakt, że Eliasz nie umarł tak jak wszyscy ludzie, lecz został w cudowny sposób zabrany do nieba. Dlatego jego służba obejmuje swoim zasięgiem daleką przeszłość i eschatologiczną przyszłość. Jego osoba poszerza nasze ziemskie, życiowe horyzonty. Życie Eliasza jest przykładem takiego życia, które nigdy się nie kończy.