Przebywając w Atenach, św. Paweł napisał list do wspólnoty Tesaloniczan, który późniejsza tradycja nazwała Pierwszym Listem do Tesaloniczan.

    Pierwszy List do Tesaloniczan jest najprawdopodobniej najstarszym zachowanym listem i w istocie najstarszym zachowanym tekstem chrześcijańskim, ale św. Paweł, którego spotykamy na jego kartach, jest już doświadczonym apostołem.

czytamy w XI tomie serii Katolicki Komentarz do Pisma Świętego.

Z wyjątkiem kilku przypadków w XIX wieku Pawłowe autorstwo Pierwszego Listu do Tesaloniczan nigdy nie było kwestionowane. W przeciwieństwie do tego wielu badaczy Nowego Testamentu ma wątpliwości w odniesieniu do autorstwa Drugiego Listu do Tesaloniczan i tylko około połowa z nich jest przekonana, że autorem jest św. Paweł.

    Drugi List do Tesaloniczan może być najpewniej drugim najstarszym tekstem. (…) Paweł stara się dopełnić wszystkich tych rzeczy, których dokonałby osobiście, gdyby mógł przyjść do Tesaloniki: ponownie nawiązać przyjaźnie, podnieść na duchu załamanych, nawoływać ich do większej wierności w określonych obszarach i dawać nowe wskazówki odnośnie do losu tych, którzy zmarli przed powrotem Pana.

    Tym, co wyróżnia listy do Tesaloniczan, jest sposób, w jaki Paweł gra z konwencjami epistolarnymi. Listy Apostoła są niezwykłe również dlatego, że pisze on jako członek grupy, włączając Sylwana i Tymoteusza w otwierającym wstępie i często mówiąc w pierwszej osobie liczby mnogiej („my”). I w końcu, długość i złożoność tekstów razem z autorytetem, z jakim autor w nich przemawia, nadaje jego listom niezwykły ciężar.

    Sugeruje się, że wszystkie te czynniki działają razem, by stworzyć nowy gatunek epistolarny – list apostolski. Z perspektywy czasu można stwierdzić, że Pierwszy List do Tesaloniczan zapoczątkował tradycję pisania listu chrześcijańskiego, która była kontynuowana w późniejszych księgach Nowego Testamentu i w pismach ojców Kościoła.

O serii:

Przystępna, praktyczna, rzetelna seria Katolicki Komentarz do Pisma Świętego obejmuje 17 tomów komentarzy do każdego zdania Nowego Testamentu. Jej adresatami są zarówno duszpasterze, jak również osoby szukające pomocy w osobistej lekturze Słowa.

O unikalności serii stanowi po pierwsze fakt przytaczania przez autorów osiągnięć biblistów. Nie zagłębiają się oni w dyskusję, ale prezentują wnioski, które są najbardziej uzasadnione i dość powszechnie akceptowane przez biblistów. Po drugie, wskazują na użycie tekstu w tradycji Kościoła. Obficie odwołują się do Ojców Kościoła, Katechizmu i dogmatów. Po trzecie, wyjaśniają tekst tak, by łatwo można było przełożyć go na praktykę życia i modlitwy. Dzięki temu czytelnik nie musi być studentem biblistyki ani teologiem, księdzem czy katechetą, żeby oprzeć się na przystępnej i rzetelnej interpretacji Biblii przeprowadzonej zgodnie z wytycznymi Soboru Watykańskiego II.

Oprócz bogactwa merytorycznego poszczególne tomy serii to także przyjazny format, oprawa, skład oraz dwukolorowe wnętrze, pozwalające wyróżnić wybrane elementy dzieła.