Słowo Tora znaczy:  nauka, pouczenie, wskazówka, instrukcja.

Instrukcję  życia Bóg przekazał pod górą Synaj, kiedy wyprowadzany z niewoli  Izrael był w drodze do ziemi obiecanej. Uwolnionemu z niewoli egipskiej  ludowi w noc paschalnego odkupienia, Bóg objawia czym jest prawdziwa wolność – gdyż każdy kto grzeszy, pozostaje niewolnikiem.

  Tora wskazuje Izraelowi jak unikać grzechu, jak naśladować Boga w upadłym świecie, jak ocalić swe życie przez przylgnięcie do Boga Jedynego.

 Nadanie Tory – konstytucji ludu królewskiego i kapłanów Bożych – było wydarzeniem przełomowym w dziejach świata, krokiem milowym w przygotowywaniu przestrzeni świętości, koniecznej dla ponownego zamieszkania Boga wśród ludzi. Jest więc Tora wspaniałym darem Bożym dla całej ludzkości.

Drugiemu pokoleniu Izraelitów, które stanęło u wrót ziemi obiecanej, Mojżesz powie: „Wy zaś, którzyście przylgnęli do Pana, waszego Boga, wszyscy do dziś żyjecie. Patrzcie! Nauczyłem was ustaw i praw, jak mi rozkazał Pan… Przestrzegajcie ich więc i spełniajcie je, gdyż one są mądrością waszą i roztropnością waszą w oczach ludów, które usłyszawszy o wszystkich tych ustawach, powiedzą: Zaprawdę, mądry i roztropny jest ten wielki naród. Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak bliski jest nam Pan, nasz Bóg, ilekroć go wzywamy. I któryż wielki naród ma ustawy i prawa tak sprawiedliwe, jak cały ten zakon [Tora], który wam dziś nadaję” (5 Mj 4:4-8).

Biblia nie pozostawia wątpliwości, że w nadaniu Tory objawiła się Boża miłość do Izraela, a za jego pośrednictwem – do całej ludzkości. Narody miały być zdumione tą wspaniałą prawdą i oddać chwałę Bogu Izraela. Czytając zawarte w Torze słowa prawdy i zagłębiając się w nie, możemy zobaczyć Bożą mądrość i miłosierdzie. Jedynie Jego prawda i łaska utrwalają Boży ład w społeczeństwach ludzkich i zabezpieczają je przed całkowitym chaosem.

Nawet doświadczenia dziejów najnowszych nieodmiennie pokazują, że każde społeczeństwo, które narusza Boże przykazania, zawarte w Jego Słowie, szybko ulega procesowi degeneracji, moralnego upadku i zmierza do samozniszczenia.

Lud Bożego wybrania od wieków, a nawet od tysiącleci, czyta Słowo Boże według specjalnie ułożonego planu, którego twórcą wedle tradycji miał być Ezdrasz, gdy część wygnanego narodu żydowskiego wróciła z niewoli babilońskiej.

Podstawowa część Biblii Hebrajskiej, Tora (Pięcioksiąg Mojżesza), została podzielona na 54 tygodniowe odcinki, tak zwane parasze,  które obejmują po kilka następujących po sobie rozdziałów. Każda parasza ma swoją nazwę, pochodzącą od pierwszego kluczowego słowa wyznaczonego fragmentu. Parasze są publicznie odczytywane w czasie porannej liturgii nabożeństw szabatowych w synagogach. W ten sposób, w ciągu roku jest odczytywana cała Tora. Podczas jesiennego święta Simchat Tora (Radość Tory) następuje tzw. przewinięcie zwoju – końcowy urywek 5 Księgi Mojżeszowej jest czytany wraz z początkiem 1 Księgi Mojżeszowej. Jest to symboliczne zakończenie czytań poprzedniego cyklu i rozpoczęcie nowego.

Oznacza to, że Słowo Boże ma być czytane, przyswajane i rozważane systematycznie, bez przerwy, jak spożywany jest codzienny chleb, w ciągu życia człowieka.

Odkrywane prawdy Tory i odnajdywane w niej instrukcje mają prowadzić do stawiania kolejnych pytań i tworzenia nowych odniesień, nieustannie pogłębiających zrozumienie niewyczerpanego bogactwa myśli Wiekuistego.

Nauczanie apostolskie jednoznacznie podkreśla, że natchnione jest całe Pismo (2 Tm 3:16-17) , a więc również Tora i Pisma proroków. Dlatego konieczne jest studiowanie całego Pisma Świętego – od początku do końca, jak również rozumienie go jako całości. Dla chrześcijan Tora jest zatem żywym Słowem Boga, spełniającym bardzo ważną rolę nauczającą i wychowawczą.

Prezentowane tu  komentarze Tory nie są próbą systematycznego opracowania teologii Pięcioksięgu, lecz  wkraczają w wartki i różnorodny nurt wielowiekowego namysłu nad Torą – rozważań, wyjaśnień, interpretacji, pytań i odpowiedzi, odnoszących się do ważkich spraw życia człowieka. Są oparte na dorobku refleksji mesjanistycznej – Żydów wierzących, że Jeszua (Jezus) jest Mesjaszem (Chrystusem), i w Jego świetle czerpiących ze swego duchowego dziedzictwa narodu wybranego.

 W starożytnych prorockich zapowiedziach o zawarciu nowego przymierza, zostało także określone miejsce Tory: „Złożę moją Torę w ich wnętrzu i wypiszę na ich sercu” (Jr 31:33; por. Ez 36:26-27).

 Jednym z istotnych wymiarów życia ewangelicznego jest „Tora w sercu” zapisana i ożywiona Duchem Bożym – najlepszym przewodnikiem i towarzyszem tych, którzy sięgają, aby zaczerpnąć z mądrości Księgi nad księgami.