Autobiografia głuchoniewidomego Petera Heppa.
O świecie głuchoniewidomych nie wiemy prawie nic. Wielu ludzi w ogóle nie zdaje sobie sprawy z istnienia tak złożonej niepełnosprawności. Książka Heppa ma bardzo osobisty charakter. W sposób przejmujący opowiada o losach chłopca, który urodził się głuchy. Gdy wreszcie udaje mu się odnaleźć w życiu i odkryć swoją drogę, prawie całkowicie traci wzrok. Jest zrozpaczony; odsuwa się w swój własny świat ciemności i ciszy, zamyka się w poczuciu bezsilności i krzywdy. Jest rozgoryczony a przejawy życzliwości bierze za współczucie i litość. Miłość do Maity, pomoc przyjaciół oraz wiara w Boga, sprawia, że na nowo odkrywa sens życia. Książka uczy, że akceptacja nie jest synonimem bierności i rezygnacji. Książka ukazała się także w formie papierowej.