„Kilka dni” to książka, która jest szkicem do portretu pokolenia lat sześćdziesiątych, widzianego przez pryzmat grupy przyjaciół – studentów krakowskich uczelni. Autor zapisał w niej swoje wspomnienia w formie esejów, które nie koncentrują się tylko na jego osobistych doświadczeniach, ale rysują obraz całego pokolenia.

Opisał w niej  też bogate życie kulturalne miasta – niezapomniane spektakle teatru Kantora czy krakowskie prawykonania dzieł muzyki Krzysztofa Pendereckiego.

Grzegorz Kościński jako naoczny świadek historycznych wydarzeń wspomina między innymi odsłonięcie pomnika Grunwaldzkiego w 1976 roku i wybór Karola Wojtyły na biskupa Rzymu; lata komuny, tragedię w Gdańsku i „sukcesy” ery gierkowskiej; Solidarność i przemiany roku 1980; stan wojenny i „tajemnicę Okrągłego Stołu”; katastrofę elektrowni w Czarnobylu w 1986 roku i pierwsze „wolne wybory” 4 czerwca 1989 roku.

Z perspektywy minionych czterdziestu lat konfrontuje wizję współczesnej Polski z jej obrazem, przechowanym w pamięci jako kraju swojego dzieciństwa i młodości.

Dzięki niemu czytelnik może poznać obraz z życia szkoły w latach siedemdziesiątych i  dokonywane w tym czasie przez młodych ludzi wybory swojej drogi życiowej. Snuje też refleksje, jak przemiany polityczne i społeczne wpłynęły na losy pokolenia lat sześćdziesiątych.

W drugiej części książki wspomnienia autora przeplatają się z reportażami z podróży do Norwegii, która stała się dla niego „drugim domem” i gdzie ukazał  niezwykłość i wyjątkowość tego kraju.