Zwycięskie doświadczenia dwóch mężów (Howarda Cartera i Lestera Sumralla) podróżujących dookoła świata

SPIS TREŚCI:

Wstęp
WPROWADZENIE DO WYDANIA Z 1938 ROKU
Rozdział 1
JAK SIĘ ZACZĘŁA PODRÓŻ MISYJNA
Rozdział 2
OPATRZNOŚĆ
Rozdział 3
ZA KRZYŻEM POŁUDNIA
Rozdział 4
NA JAWIE
Rozdział 5
SINGAPUR I HONGKONG
Rozdział 6
Z POWROTEM W JUNNAN
Rozdział 7
KU TYBETAŃSKIEJ GRANICY NA GRZBIECIE MUŁA
Rozdział 8
SAMOLOTEM Z SZANGHAJU DO TIENCINU
Rozdział 9
CESARSKIE MIASTO
Rozdział 10
KRAJ WSCHODZĄCEGO KŁOPOTU
Rozdział 11
MANDŻUKUO
Rozdział 12
PRZEZ SYBERIĘ I ROSJĘ
Rozdział 13
PODRÓŻUJĄC PO POLSCE
Rozdział 14
POD SWASTYKĄ
Rozdział 15
SKANDYNAWIA
Rozdział 16
W STRONĘ OJCZYZNY

 
PODRÓŻUJĄC PO POLSCE
Co za ulga! W końcu wyjechaliśmy z kraju szpiegów i podejrzeń.
Dziewięć dni po wyruszeniu z Harbin w Mandżurii przekroczyliśmy
granicę rosyjsko-polską i wjechaliśmy do kraju „Dzieci słońca”.
W Stołpcach, polskim mieście granicznym, pożegnaliśmy się
z koleją transsyberyjską i Czerwoną Rosją. Ku naszej radości odebrała
nas pani Bergholz, była studentka szkoły biblijnej w Louth
w Anglii. Eskortowała nas przez resztę podróży do Łodzi. W tym
starym mieście z powozami służącymi jako taksówki i z ulicami
wybrukowanymi kostką, powitał nas pan Bergholz, który był studentem
pana Cartera w szkole biblijnej w Londynie. Zaplanował
wielką konferencję biblijną w czasie naszej wizyty w jego zgromadzeniu.
Przybyło dwudziestu pięciu pastorów. Móc znowu być
na chrześcijańskich spotkaniach i cieszyć się miłą społecznością
naszych ukochanych, polskich braci było prawdziwą zachętą.
Nasze spotkania nie mogły być reklamowane na plakatach ani
w gazetach, ponieważ rząd jest nieprzyjazny specjalnym kampaniom.
Idąc do kościoła o poranku pierwszej niedzieli, zauważyliśmy
z panem Carterem wielu ludzi ubranych w swoje najlepsze
ubrania, udających się do świątyń. Zapytaliśmy, czy dzień Pański
był oficjalnie ustanowiony przez rząd, i powiedziano nam, że tak.
W niedzielę nie wolno było otwierać żadnych sklepów, żeby prowadzić
handel. To była nasza pierwsza prawdziwa niedziela, od kiedy
opuściliśmy Australię ponad rok temu. Wszystkie dalekowschodnie
kraje nie zwracały uwagi na niedzielę. Bożkowie pogan nie dają
swoim czcicielom jednego dnia z siedmiu na odpoczynek.

Kiedy byliśmy w Łodzi, odbywały się tam trzy spotkania dziennie.
Spotkanie poranne i południowe poświęcaliśmy na nauczanie
biblijne. Na spotkaniach wieczornych widać było wielu ludzi szepczących
do siebie nawzajem. Jedni nie rozumieli po polsku, inni
po niemiecku. Dlatego uprzejmy przyjaciel musiał siedzieć z boku
i tłumaczyć kazanie nieszczęsnemu słuchaczowi. Pomimo przeszkód
w zamieszczeniu ogłoszeń o naszych spotkaniach ludzie
przyjeżdżali z bliska i daleka, a w niedzielę wieczorem sala była
wypełniona po brzegi i niektórzy musieli stać w przedsionku. Byli
tam tacy, którzy stanowczo opowiedzieli się za Chrystusem i tacy,
którzy zostali dotknięci przez potężnego, ożywiającego Ducha.
Polska jest domem dla kilku milionów potomków Abrahama.
To było ciekawe widzieć Żydów, jak robią wszystko, od zamiatania
ulicy po kierowanie największymi fabrykami w kraju. Polski
Żyd nie staje się członkiem lokalnej społeczności jak Żydzi angielscy
czy amerykańscy. Nosi długą brodę, swoją małą, żydowską
czapeczkę i osobliwe ubranie (...)

fragment rozdziału 13