Pięć i pół roku, i osiem dni stałam koło mojego otwartego grobu.
Pamiętam strach, jaki mną owładnął, ten ogólny paraliż.
Razem ze mną stali wszyscy, których kochałam... i oni tam zostali.
W miejscu, gdzie pozostali, zostawiłam naszego Boga.
Ten, kto będzie czytał o moich przeżyciach, powinien wiedzieć, że jest to dokument tego, co się wydarzyło, napisany słowami prawdziwego zeznania, bez żadnej przesady… nie wszystko jestem w stanie opowiedzieć, bo na całym świecie nie istnieje taki język, który byłby zdolny wyrazić tą całą głębię zła i okrucieństwa, do jakiego nas wepchnęli mordercy z kraju kultury. Ja, która zostałam żywa, uważam, że moim świętym obowiązkiem jest opowiedzieć wszystko, co widziały moje oczy, oczy młodej dziewczyny…

Jest to wzruszająca i autentyczna opowieść autorki o czasach Holokaustu, które przeżyła jako młoda dziewczyna, córka sędziego rabinackiego z Łodzi.