Są ludzie, którzy wierzą w doktrynę sukcesji apostolskiej, czyli w koncepcję, że władza duchowa przekazywana jest nieprzerwanie od Apostoła Piotra aż do dzisiejszych czasów. Wielu powiedziałoby, że doktryna ta jest błędna, że po prostu nie jest prawdą. Jednak to, co fałszywe, może być jedynie znakiem, że istnieje prawdziwa sukcesja duchowa.

Kiedy czytamy książkę Amy Carmichael z Dohnavur, uświadamiamy sobie, że stykamy się z czymś, co jest prawdziwe. Czytamy w niej o młodej dziewczynie pochodzącej z małej wioski położonej w Irlandii Północnej, której duchowy rodowód wywodził się od apostołów Jezusa Chrystusa. Podobieństwo jest wyraźne – życie Chrystusa, którym ona żyła w Irlandii, Japonii oraz przez wiele dziesiątków lat w południowych Indiach. Jest to autentyczna biografia prawdziwej misjonarki i Bożej świętej, której życie pełne było lekcji wiary nabywanej poprzez sukcesy i porażki, pełne radości, ale przeplatanej rozczarowaniem, a jednak we wszystkim ona wzrastała w Chrystusie.

Książka ta zasługuje, aby czytać ją powoli, gdyż znajdziemy w niej wiele niezmiennych lekcji, jakich dzieci Boże muszą się nauczyć na ścieżkach posłusznej służby, lekcji, których nie nauczyło się wielu spośród tych, którzy starają się służyć Bogu w dzisiejszych czasach. Książkę tę przeczytałem ponad pięćdziesiąt lat temu i ona zachęciła mnie, aby przeczytać wszystkie inne dzieła, które napisała Amy Carmichael. To pozwoliło mi poznać i utwierdzić w moim sercu niezmienne Boże drogi. Znajdziemy w niej złoto z niewielką ilością domieszki.

Frank Houghton, jej autor, wielki duchowy miłośnik Amy Carmichael, sam będący misjonarzem, napisał tę książkę niedługo po jej śmierci w 1951 roku. Przeprowadzone przez niego badania jej życia są dokładne i wyczerpujące. W ostatnich czasach napisano inne biografie, ale ta jest najbardziej szczegółowa.

Amy Carmichael sama napisała wiele książek, które czytelnik będzie prawdopodobnie chciał przeczytać. Prawie od samego początku jej służby w Indiach słyszała o młodych dziewczętach, które sprzedawano w niewolę do świątyń, i poświęciła życie ratowaniu ich.

Była pionierką, silnym i walecznym Bożym wojownikiem, kobietą miłującą Boga i ludzi, poetką i pisarką. Cierpienie stanowiło część jej pielgrzymki i często doświadczała w swoim życiu trudności i rozczarowań, a jednak miła woń Pana wypełniała Dohnavur oraz życie tych, które zostali uratowani na przestrzeni dziesiątków lat. Kiedy czytam nowo opublikowaną książkę chrześcijańską napisaną przez autora, którego nie znam, często spoglądam na przypisy i cytaty. Czy ten nowy autor czyta i cytuje Amy Carmichael? Jeśli znajdę takie przypisy, jest prawdopodobne, że ten autor żyje życiem wywodzącym się z tej samej sukcesji prawdziwego duchowego życia w Jezusie Chrystusie, której częścią była Amy Carmichael.

Bernard Hull