W swoim pamiętniku Autor, należący do znanego na Śląsku Cieszyńskim rodu Górniaków, opisuje swoje dzieciństwo na obrzeżach Cieszyna, dwudziestolecie międzywojenne na Kresach Wschodnich oraz przeżycia wojenne: okupację sowiecką, deportację w głąb Rosji i dramatyczną podróż przez Uzbekistan i Iran w szeregi Armii Andersa.
Dzięki umiejętnemu splataniu tego osobistego wątku z wydarzeniami ogólnopolskimi i międzynarodowymi za pomocą licznych odniesień i cytatów ze źródeł historycznych, Autor stworzył żywy, barwny obraz, znacznie przekraczający ramy opisywanych okresów i miejsc, przez co dzieło jego zyskało znacznie na wartości.

Dziś, z perspektywy tak odległego czasu, z niektórymi opiniami i ocenami Autora pewnie nie wszyscy by się zgodzili, jednak oddają one wiernie nastroje tamtych lat, całkowicie zrozumiałe w obliczu tak traumatycznych przeżyć. Trzeba wszakże podkreślić, że Autor, wsparty żywą, osobistą wiarą, nie uległ negatywnym emocjom i zachowuje pogodę ducha, gdyż widzi nie tylko cienie, ale i słońce.

Po wojnie Autor osiadł w Wielkiej Brytanii i nigdy za życia nie wrócił już do Polski. Wraca teraz, po 70 latach, niejako symbolicznie, dzięki temu, że jego pamiętnik, dotychczas znany tylko najbliższej rodzinie, zostaje przekazany do rąk dużego grona jego krewnych i udostępniony bibliotekom i czytelnikom, przez co staje się cząstką kultury narodowej.