Od Wydawcy
          Ewangelia Jana jest „Księgą Genesis” i „początkiem” Nowego Testamentu – to, co rozpoczęło się na samym Początku historii (1 M 1,1), w Ewangelii Jana rozpoczyna się jeszcze raz na nowo (J 1,1) i prowadzi nas dalej, aż do Księgi Objawienia (22,7). Dlatego też Ewangelii tej nie można przecenić – w niej następuje przełom, wszystko zaczyna się od nowa jeszcze raz, Bóg pisze zupełnie nowy rozdział historii ludzkości, zaś głównym bohaterem tego przełomu i nowego początku jest Jezus Chrystus, Baranek Boży.
          To,  że  historia  odkupienia  i  historia  stworzenia  zaczynają  się w ten sam sposób („Na początku”), jest czymś więcej niż przypadkiem. Fakt ten pokazuje, że Boży cel odkupienia to nic innego jak Jego cel stworzenia. Można powiedzieć, że nigdy nie było takiego czasu, w którym Boży odwieczny cel byłby inny niż tworzenie (jak „na początku”) czy odtwarzanie (jak „w Chrystusie”) swojego własnego ludu, z którym Bóg mógłby trwać w relacji miłości.
           Historia krzyża to jakby pewna pradawna historia opowiedziana na nowo... ale z innym zakończeniem. Wiele wieków przed Jezusem Abraham przyszedł na jedno ze wzgórz, na których teraz stała Jerozolima, „do kraju Moria”, by złożyć „syna obietnicy” (1 M 17,19) jako ofiarę dla Boga (1 M 22,1-14). Był to Boży rozkaz... mający sprawdzić wielkość wiary Abrahama. Nie zawahał się on jednak – tak wielkie zaufanie pokładał w Bogu. Złożyłby swojego syna w ofierze, gdyby Bóg nie dał w zamian „barana, który rogami uwikłał się w krzakach” (por. Hbr 11,17-19).
           A teraz, jeszcze raz, Ojciec przyszedł ze swoim jedynym Synem na te same wzgórza Jerozolimy – na to, które nazywano Czaszką – by złożyć „Syna Obietnicy” (por. Mt 1,20-21; Łk 1,30-35) w ofierze za grzechy świata. Przyszli, tak jak Abraham ze swoim synem, niosąc drewno na ofiarę. Tym razem nie było jednak „barana, który by rogami uwikłał się w krzakach”. Nie było zamiennika. Jednak Ojciec się nie wahał. Złożył swojego Syna w ofierze w zastępstwie za każdego człowieka „uwikłanego w krzakach” grzechu i śmierci. Od tego czasu Bóg nie ocenia już ludzi na podstawie tego, jakie ofiary składają, ale ocenia ich, biorąc pod uwagę to, czy przyjmują ofiarę, którą On złożył w ich imieniu. Ci, za których ta ofiara została złożona, są dla Niego wszystkim. Człowiek, choć niegodny, nie jest bezwartościowy!
          To  właśnie  tę  historię  opowiada Autor,  pisząc  swój  „wykład” Ewangelii Jana – historię drugiego (po akcie stworzenia) zstąpienia Boga na zamieszkały przez człowieka świat, aby go zbawić – stworzyć jeszcze raz na nowo.
           Lewis A. Foster był wieloletnim dziekanem i profesorem na Cincinnati Christian University. Specjalizował się w egzegezie Nowego Testamentu. Poza Nowym Testamentem studiował także historię i filozofię (między innymi na Yale University). Na Harvard School of Arts and Sciences doktoryzował się z zakresu filozofii i religii. Był współautorem wielu przekładów Biblii, między innymi The New International Version – powszechnie używanego przekładu Biblii na język angielski (którego sprzedaż osiągnęła niemalże 500 milionów egzemplarzy) oraz The Expositor’s Bible Commentary – 12-tomowego komentarza biblijnego. Poza komentarzem do Ewangelii Jana napisał też komentarze do Ewangelii Łukasza i Księgi Objawienia. Jest też autorem wielu opracowań z zakresu Nowego Testamentu. Podróżował, wykładając gościnnie. Takie wykłady przeprowadził także w Chrześcijańskim Instytucie Biblijnym.
           W 2015 roku naszym nakładem ukazał się polskojęzyczny komentarz Fostera do Księgi Objawienia pt. „Oto przychodzę wkrótce. Wykład Księgi Objawienia”.Chrześcijański Instytut Biblijny