Reisinger porusza kwestię niewygodną, jak by się mogło wydawać. Jesteśmy w dzisiejszych czasach skłonni dbać tylko i wyłącznie o dobro człowieka, uznając, że celem Ewangelii jest nasze osobiste szczęście. Autor zdecydowanie opowiada się po stronie innego punktu widzenia - przypomina, że to Bóg ma być obiektem czci i chwały. Konstruuje szereg zasad dotyczących Bożej suwerenności i jej wpływu na człowieka. Bóg ma plan, zawsze sprawuje kontrolę nad wszystkim, każdy pracuje dla Boga - to pierwsze trzy zasady. Z przywrócenia zasady suwerenności Boga wypływa kilka wniosków praktycznych - dot. zła i niesprawiedliwości na świecie, a nawet - pochodzenia chorób.